Sanheiser to producent przenośnego sprzętu audio, który produkuje słuchawki od ponad 50 lat, firma, która wyprodukowała pierwsze na świecie słuchawki otwarte, legendarne HD650, do dziś będące wyznacznikiem jakości słuchawek studyjnych; wyprodukowała też najlepsze (według ekspertów) słuchawki o najniższych na świecie zniekształceniach Orpheus. Kilka lat wcześniej wypuścili Momentum M2 OEI, zobaczmy co ci giganci z tego wynikło!
Projekt
Design tych słuchawek jest dość elegancki, ale jednocześnie skromny. Pałąk wykonany jest z aluminium pokrytego skórą lub ceratą (tego nie wiem, bo nie mam doświadczenia w dziedzinie tekstyliów), aluminium jest dobrej jakości, ale nie jest dobrze wyfrezowane, na szerokości pałąka są ostre krawędzie, które czasem są nieprzyjemne do uchwycenia. Nauszniki wykonane są z bardzo wysokiej jakości tworzywa sztucznego, które ładnie połyskuje w świetle. Pomiędzy poduszkami usznymi a samym kubkiem znajduje się albo plastikowa wkładka w metalicznym kolorze, albo naprawdę aluminiowa, nie rozumiem tego. Poduszki nauszników wykonane są z aksamitnej tkaniny (o ich komforcie powiem więcej). Muszle słuchawek są przymocowane do pałąka za pomocą ładnego przycisku z wygrawerowanym w aluminium logo firmy.
W zasadzie wzór jest elegancki i nie rzucający się w oczy, będą pasować zarówno do dresu jak i dopasowanej marynarki.
Komfort
Słuchawki z tak ładnymi poduszkami nausznymi o dziwo nie są najwygodniejsze. Jeżdżąc po drogach nie zadowoliłbym się nimi. Po pół godzinie słuchania muzyki zaczęły powodować dyskomfort na górze i na dole uszu. Pod względem komfortu użytkowania te słuchawki to po prostu jakiś koszmar, moje uszy cieszyły się, że test się skończył i cieszą się do dziś. Już bym je zwrócił z tego powodu, nie chcę się tak czuć w słuchawkach za 200$. Tym, którzy zamierzają brać tylko je i długo z nimi chodzić, od razu mówię NIE WIERZYĆ!!! Ale jak jeden słuchawki z dużej liczby jest w zasadzie w porządku, wciśnięty, wziąć inny słuchać. (Nie wykluczam, że lepiej jest przyjść i posiedzieć w nich jeszcze godzinę, może to tylko mój problem fizjologiczny, w końcu trzeba wybierać uszami).
I tu dochodzimy do najciekawszej części.
Dźwięk
Ale dźwięk tych Senghas to bardzo podstępna i ciekawa rzecz.
Początkowo słuchałem ich na IPhone 5s. I przetestowałem je na tych torach:
Marilyn Manson - Bez refleksji;
Black Sabbath - Iron man, Paranoid;
Queen - Kolejny z nich obrócił się w pył;
Tęsknię za moją śmiercią - Wieczorem kłuje.
Brzmienie mogę opisać prosto, to charakterystyczny dla tej firmy miękki, dokładny, dobrze oddany dźwięk. Zanurza słuchacza w oceanie miękkiego i ciepłego dźwięku.
Bas
Głęboki, gładki. Lekko chłodny.
Średniotonowe:
Ciepłe, żywe, świeże, kolorowe, soczyste. Bardzo płynne przejście z basu.
Tops:
Delikatnie przechodzi od środka, otulając słuchacza miękkimi włóknami wysokich kobiecych wokali czy gitarowych solówek.
W ostatnim utworze na początku kto nie zna powiewu niby wiatru, ten wiatr w połączeniu z tymi słuchawkami słychać tak dobrze, że mam wrażenie jakbym sam siedział na polu gdzie wieje. Efekt jest niewiarygodny.
Następnie posłuchałem ich dla porównania z przedwzmacniaczem/DAC-iem FluxLab IRIY, na tych samych ścieżkach. Charakter brzmienia jest wciąż ten sam, miękki i taki, jak opisałem powyżej, ale jakość opracowania jest wielokrotnie wyższa. A dźwięk staje się pod tym względem coraz ciekawszy.
Wszystkie utwory brzmią jakbym był w tym samym studiu z muzykami, bardzo dobra rozpiętość dźwiękowa. Perkusja brzmi bardziej naturalnie. W zasadzie nie ma dużej różnicy, ale z "pre" brzmią znacznie lepiej.
